Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

reformar

Participio

reformado

Gerundio

reformando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

reformo
reformas / reformás
reforma
reformamos
reformáis / reforman
reforman

Futuro simple o Futuro

reformaré
reformarás
reformará
reformaremos
reformaréis / reformarán
reformarán

Presente

reforme
reformes
reforme
reformemos
reforméis / reformen
reformen

Pretérito imperfecto o Copretérito

reformaba
reformabas
reformaba
reformábamos
reformabais / reformaban
reformaban

Condicional simple o Pospretérito

reformaría
reformarías
reformaría
reformaríamos
reformaríais / reformarían
reformarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

reformara o reformase
reformaras o reformases
reformara o reformase
reformáramos o reformásemos
reformarais o reformaseis / reformaran o reformasen
reformaran o reformasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

reformé
reformaste
reformó
reformamos
reformasteis / reformaron
reformaron

Futuro simple o Futuro

reformare
reformares
reformare
reformáremos
reformareis / reformaren
reformaren

IMPERATIVO
reforma (tú) / reformá (vos)
reformad (vosotros) / reformen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE