Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

atestar

Participio

atestado

Gerundio

atestando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

atesto
atestas / atestás
atesta
atestamos
atestáis / atestan
atestan

Futuro simple o Futuro

atestaré
atestarás
atestará
atestaremos
atestaréis / atestarán
atestarán

Presente

ateste
atestes
ateste
atestemos
atestéis / atesten
atesten

Pretérito imperfecto o Copretérito

atestaba
atestabas
atestaba
atestábamos
atestabais / atestaban
atestaban

Condicional simple o Pospretérito

atestaría
atestarías
atestaría
atestaríamos
atestaríais / atestarían
atestarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

atestara o atestase
atestaras o atestases
atestara o atestase
atestáramos o atestásemos
atestarais o atestaseis / atestaran o atestasen
atestaran o atestasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

atesté
atestaste
atestó
atestamos
atestasteis / atestaron
atestaron

Futuro simple o Futuro

atestare
atestares
atestare
atestáremos
atestareis / atestaren
atestaren

IMPERATIVO
atesta (tú) / atestá (vos)
atestad (vosotros) / atesten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE