Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

demeritar

Participio

demeritado

Gerundio

demeritando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

demerito
demeritas / demeritás
demerita
demeritamos
demeritáis / demeritan
demeritan

Futuro simple o Futuro

demeritaré
demeritarás
demeritará
demeritaremos
demeritaréis / demeritarán
demeritarán

Presente

demerite
demerites
demerite
demeritemos
demeritéis / demeriten
demeriten

Pretérito imperfecto o Copretérito

demeritaba
demeritabas
demeritaba
demeritábamos
demeritabais / demeritaban
demeritaban

Condicional simple o Pospretérito

demeritaría
demeritarías
demeritaría
demeritaríamos
demeritaríais / demeritarían
demeritarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

demeritara o demeritase
demeritaras o demeritases
demeritara o demeritase
demeritáramos o demeritásemos
demeritarais o demeritaseis / demeritaran o demeritasen
demeritaran o demeritasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

demerité
demeritaste
demeritó
demeritamos
demeritasteis / demeritaron
demeritaron

Futuro simple o Futuro

demeritare
demeritares
demeritare
demeritáremos
demeritareis / demeritaren
demeritaren

IMPERATIVO
demerita (tú) / demeritá (vos)
demeritad (vosotros) / demeriten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE