Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

abotagarse

Participio

abotagado

Gerundio

abotagándome, abotagándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me abotago
te abotagas / te abotagás
se abotaga
nos abotagamos
os abotagáis / se abotagan
se abotagan

Futuro simple o Futuro

me abotagaré
te abotagarás
se abotagará
nos abotagaremos
os abotagaréis / se abotagarán
se abotagarán

Presente

me abotague
te abotagues
se abotague
nos abotaguemos
os abotaguéis / se abotaguen
se abotaguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me abotagaba
te abotagabas
se abotagaba
nos abotagábamos
os abotagabais / se abotagaban
se abotagaban

Condicional simple o Pospretérito

me abotagaría
te abotagarías
se abotagaría
nos abotagaríamos
os abotagaríais / se abotagarían
se abotagarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me abotagara o me abotagase
te abotagaras o te abotagases
se abotagara o se abotagase
nos abotagáramos o nos abotagásemos
os abotagarais u os abotagaseis / se abotagaran o se abotagasen
se abotagaran o se abotagasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me abotagué
te abotagaste
se abotagó
nos abotagamos
os abotagasteis / se abotagaron
se abotagaron

Futuro simple o Futuro

me abotagare
te abotagares
se abotagare
nos abotagáremos
os abotagareis / se abotagaren
se abotagaren

IMPERATIVO
abotágate (tú) / abotagate (vos)
abotagaos (vosotros) / abotáguense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE