Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

aconcharse

Participio

aconchado

Gerundio

aconchándome, aconchándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me aconcho
te aconchas / te aconchás
se aconcha
nos aconchamos
os aconcháis / se aconchan
se aconchan

Futuro simple o Futuro

me aconcharé
te aconcharás
se aconchará
nos aconcharemos
os aconcharéis / se aconcharán
se aconcharán

Presente

me aconche
te aconches
se aconche
nos aconchemos
os aconchéis / se aconchen
se aconchen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me aconchaba
te aconchabas
se aconchaba
nos aconchábamos
os aconchabais / se aconchaban
se aconchaban

Condicional simple o Pospretérito

me aconcharía
te aconcharías
se aconcharía
nos aconcharíamos
os aconcharíais / se aconcharían
se aconcharían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me aconchara o me aconchase
te aconcharas o te aconchases
se aconchara o se aconchase
nos aconcháramos o nos aconchásemos
os aconcharais u os aconchaseis / se aconcharan o se aconchasen
se aconcharan o se aconchasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me aconché
te aconchaste
se aconchó
nos aconchamos
os aconchasteis / se aconcharon
se aconcharon

Futuro simple o Futuro

me aconchare
te aconchares
se aconchare
nos aconcháremos
os aconchareis / se aconcharen
se aconcharen

IMPERATIVO
acónchate (tú) / aconchate (vos)
aconchaos (vosotros) / acónchense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE