Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

afrontar

Participio

afrontado

Gerundio

afrontando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

afronto
afrontas / afrontás
afronta
afrontamos
afrontáis / afrontan
afrontan

Futuro simple o Futuro

afrontaré
afrontarás
afrontará
afrontaremos
afrontaréis / afrontarán
afrontarán

Presente

afronte
afrontes
afronte
afrontemos
afrontéis / afronten
afronten

Pretérito imperfecto o Copretérito

afrontaba
afrontabas
afrontaba
afrontábamos
afrontabais / afrontaban
afrontaban

Condicional simple o Pospretérito

afrontaría
afrontarías
afrontaría
afrontaríamos
afrontaríais / afrontarían
afrontarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

afrontara o afrontase
afrontaras o afrontases
afrontara o afrontase
afrontáramos o afrontásemos
afrontarais o afrontaseis / afrontaran o afrontasen
afrontaran o afrontasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

afronté
afrontaste
afrontó
afrontamos
afrontasteis / afrontaron
afrontaron

Futuro simple o Futuro

afrontare
afrontares
afrontare
afrontáremos
afrontareis / afrontaren
afrontaren

IMPERATIVO
afronta (tú) / afrontá (vos)
afrontad (vosotros) / afronten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE