Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

asentar

Participio

asentado

Gerundio

asentando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

asiento
asientas / asentás
asienta
asentamos
asentáis / asientan
asientan

Futuro simple o Futuro

asentaré
asentarás
asentará
asentaremos
asentaréis / asentarán
asentarán

Presente

asiente
asientes
asiente
asentemos
asentéis / asienten
asienten

Pretérito imperfecto o Copretérito

asentaba
asentabas
asentaba
asentábamos
asentabais / asentaban
asentaban

Condicional simple o Pospretérito

asentaría
asentarías
asentaría
asentaríamos
asentaríais / asentarían
asentarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

asentara o asentase
asentaras o asentases
asentara o asentase
asentáramos o asentásemos
asentarais o asentaseis / asentaran o asentasen
asentaran o asentasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

asenté
asentaste
asentó
asentamos
asentasteis / asentaron
asentaron

Futuro simple o Futuro

asentare
asentares
asentare
asentáremos
asentareis / asentaren
asentaren

IMPERATIVO
asienta (tú) / asentá (vos)
asentad (vosotros) / asienten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE