Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

asombrar

Participio

asombrado

Gerundio

asombrando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

asombro
asombras / asombrás
asombra
asombramos
asombráis / asombran
asombran

Futuro simple o Futuro

asombraré
asombrarás
asombrará
asombraremos
asombraréis / asombrarán
asombrarán

Presente

asombre
asombres
asombre
asombremos
asombréis / asombren
asombren

Pretérito imperfecto o Copretérito

asombraba
asombrabas
asombraba
asombrábamos
asombrabais / asombraban
asombraban

Condicional simple o Pospretérito

asombraría
asombrarías
asombraría
asombraríamos
asombraríais / asombrarían
asombrarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

asombrara o asombrase
asombraras o asombrases
asombrara o asombrase
asombráramos o asombrásemos
asombrarais o asombraseis / asombraran o asombrasen
asombraran o asombrasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

asombré
asombraste
asombró
asombramos
asombrasteis / asombraron
asombraron

Futuro simple o Futuro

asombrare
asombrares
asombrare
asombráremos
asombrareis / asombraren
asombraren

IMPERATIVO
asombra (tú) / asombrá (vos)
asombrad (vosotros) / asombren (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE