Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

avorazarse

Participio

avorazado

Gerundio

avorazándome, avorazándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me avorazo
te avorazas / te avorazás
se avoraza
nos avorazamos
os avorazáis / se avorazan
se avorazan

Futuro simple o Futuro

me avorazaré
te avorazarás
se avorazará
nos avorazaremos
os avorazaréis / se avorazarán
se avorazarán

Presente

me avorace
te avoraces
se avorace
nos avoracemos
os avoracéis / se avoracen
se avoracen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me avorazaba
te avorazabas
se avorazaba
nos avorazábamos
os avorazabais / se avorazaban
se avorazaban

Condicional simple o Pospretérito

me avorazaría
te avorazarías
se avorazaría
nos avorazaríamos
os avorazaríais / se avorazarían
se avorazarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me avorazara o me avorazase
te avorazaras o te avorazases
se avorazara o se avorazase
nos avorazáramos o nos avorazásemos
os avorazarais u os avorazaseis / se avorazaran o se avorazasen
se avorazaran o se avorazasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me avoracé
te avorazaste
se avorazó
nos avorazamos
os avorazasteis / se avorazaron
se avorazaron

Futuro simple o Futuro

me avorazare
te avorazares
se avorazare
nos avorazáremos
os avorazareis / se avorazaren
se avorazaren

IMPERATIVO
avorázate (tú) / avorazate (vos)
avorazaos (vosotros) / avorácense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE