Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

corrugar

Participio

corrugado

Gerundio

corrugando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

corrugo
corrugas / corrugás
corruga
corrugamos
corrugáis / corrugan
corrugan

Futuro simple o Futuro

corrugaré
corrugarás
corrugará
corrugaremos
corrugaréis / corrugarán
corrugarán

Presente

corrugue
corrugues
corrugue
corruguemos
corruguéis / corruguen
corruguen

Pretérito imperfecto o Copretérito

corrugaba
corrugabas
corrugaba
corrugábamos
corrugabais / corrugaban
corrugaban

Condicional simple o Pospretérito

corrugaría
corrugarías
corrugaría
corrugaríamos
corrugaríais / corrugarían
corrugarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

corrugara o corrugase
corrugaras o corrugases
corrugara o corrugase
corrugáramos o corrugásemos
corrugarais o corrugaseis / corrugaran o corrugasen
corrugaran o corrugasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

corrugué
corrugaste
corrugó
corrugamos
corrugasteis / corrugaron
corrugaron

Futuro simple o Futuro

corrugare
corrugares
corrugare
corrugáremos
corrugareis / corrugaren
corrugaren

IMPERATIVO
corruga (tú) / corrugá (vos)
corrugad (vosotros) / corruguen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE