Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

encarnizar

Participio

encarnizado

Gerundio

encarnizando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

encarnizo
encarnizas / encarnizás
encarniza
encarnizamos
encarnizáis / encarnizan
encarnizan

Futuro simple o Futuro

encarnizaré
encarnizarás
encarnizará
encarnizaremos
encarnizaréis / encarnizarán
encarnizarán

Presente

encarnice
encarnices
encarnice
encarnicemos
encarnicéis / encarnicen
encarnicen

Pretérito imperfecto o Copretérito

encarnizaba
encarnizabas
encarnizaba
encarnizábamos
encarnizabais / encarnizaban
encarnizaban

Condicional simple o Pospretérito

encarnizaría
encarnizarías
encarnizaría
encarnizaríamos
encarnizaríais / encarnizarían
encarnizarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

encarnizara o encarnizase
encarnizaras o encarnizases
encarnizara o encarnizase
encarnizáramos o encarnizásemos
encarnizarais o encarnizaseis / encarnizaran o encarnizasen
encarnizaran o encarnizasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

encarnicé
encarnizaste
encarnizó
encarnizamos
encarnizasteis / encarnizaron
encarnizaron

Futuro simple o Futuro

encarnizare
encarnizares
encarnizare
encarnizáremos
encarnizareis / encarnizaren
encarnizaren

IMPERATIVO
encarniza (tú) / encarnizá (vos)
encarnizad (vosotros) / encarnicen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE