Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

enfadar

Participio

enfadado

Gerundio

enfadando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

enfado
enfadas / enfadás
enfada
enfadamos
enfadáis / enfadan
enfadan

Futuro simple o Futuro

enfadaré
enfadarás
enfadará
enfadaremos
enfadaréis / enfadarán
enfadarán

Presente

enfade
enfades
enfade
enfademos
enfadéis / enfaden
enfaden

Pretérito imperfecto o Copretérito

enfadaba
enfadabas
enfadaba
enfadábamos
enfadabais / enfadaban
enfadaban

Condicional simple o Pospretérito

enfadaría
enfadarías
enfadaría
enfadaríamos
enfadaríais / enfadarían
enfadarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

enfadara o enfadase
enfadaras o enfadases
enfadara o enfadase
enfadáramos o enfadásemos
enfadarais o enfadaseis / enfadaran o enfadasen
enfadaran o enfadasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

enfadé
enfadaste
enfadó
enfadamos
enfadasteis / enfadaron
enfadaron

Futuro simple o Futuro

enfadare
enfadares
enfadare
enfadáremos
enfadareis / enfadaren
enfadaren

IMPERATIVO
enfada (tú) / enfadá (vos)
enfadad (vosotros) / enfaden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE