Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

engañar

Participio

engañado

Gerundio

engañando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

engaño
engañas / engañás
engaña
engañamos
engañáis / engañan
engañan

Futuro simple o Futuro

engañaré
engañarás
engañará
engañaremos
engañaréis / engañarán
engañarán

Presente

engañe
engañes
engañe
engañemos
engañéis / engañen
engañen

Pretérito imperfecto o Copretérito

engañaba
engañabas
engañaba
engañábamos
engañabais / engañaban
engañaban

Condicional simple o Pospretérito

engañaría
engañarías
engañaría
engañaríamos
engañaríais / engañarían
engañarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

engañara o engañase
engañaras o engañases
engañara o engañase
engañáramos o engañásemos
engañarais o engañaseis / engañaran o engañasen
engañaran o engañasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

engañé
engañaste
engañó
engañamos
engañasteis / engañaron
engañaron

Futuro simple o Futuro

engañare
engañares
engañare
engañáremos
engañareis / engañaren
engañaren

IMPERATIVO
engaña (tú) / engañá (vos)
engañad (vosotros) / engañen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE