Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

enturbiar

Participio

enturbiado

Gerundio

enturbiando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

enturbio
enturbias / enturbiás
enturbia
enturbiamos
enturbiáis / enturbian
enturbian

Futuro simple o Futuro

enturbiaré
enturbiarás
enturbiará
enturbiaremos
enturbiaréis / enturbiarán
enturbiarán

Presente

enturbie
enturbies
enturbie
enturbiemos
enturbiéis / enturbien
enturbien

Pretérito imperfecto o Copretérito

enturbiaba
enturbiabas
enturbiaba
enturbiábamos
enturbiabais / enturbiaban
enturbiaban

Condicional simple o Pospretérito

enturbiaría
enturbiarías
enturbiaría
enturbiaríamos
enturbiaríais / enturbiarían
enturbiarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

enturbiara o enturbiase
enturbiaras o enturbiases
enturbiara o enturbiase
enturbiáramos o enturbiásemos
enturbiarais o enturbiaseis / enturbiaran o enturbiasen
enturbiaran o enturbiasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

enturbié
enturbiaste
enturbió
enturbiamos
enturbiasteis / enturbiaron
enturbiaron

Futuro simple o Futuro

enturbiare
enturbiares
enturbiare
enturbiáremos
enturbiareis / enturbiaren
enturbiaren

IMPERATIVO
enturbia (tú) / enturbiá (vos)
enturbiad (vosotros) / enturbien (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE