Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

habituar

Participio

habituado

Gerundio

habituando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

habitúo
habitúas / habituás
habitúa
habituamos
habituáis / habitúan
habitúan

Futuro simple o Futuro

habituaré
habituarás
habituará
habituaremos
habituaréis / habituarán
habituarán

Presente

habitúe
habitúes
habitúe
habituemos
habituéis / habitúen
habitúen

Pretérito imperfecto o Copretérito

habituaba
habituabas
habituaba
habituábamos
habituabais / habituaban
habituaban

Condicional simple o Pospretérito

habituaría
habituarías
habituaría
habituaríamos
habituaríais / habituarían
habituarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

habituara o habituase
habituaras o habituases
habituara o habituase
habituáramos o habituásemos
habituarais o habituaseis / habituaran o habituasen
habituaran o habituasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

habitué
habituaste
habituó
habituamos
habituasteis / habituaron
habituaron

Futuro simple o Futuro

habituare
habituares
habituare
habituáremos
habituareis / habituaren
habituaren

IMPERATIVO
habitúa (tú) / habituá (vos)
habituad (vosotros) / habitúen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE