Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

obstinar

Participio

obstinado

Gerundio

obstinando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

obstino
obstinas / obstinás
obstina
obstinamos
obstináis / obstinan
obstinan

Futuro simple o Futuro

obstinaré
obstinarás
obstinará
obstinaremos
obstinaréis / obstinarán
obstinarán

Presente

obstine
obstines
obstine
obstinemos
obstinéis / obstinen
obstinen

Pretérito imperfecto o Copretérito

obstinaba
obstinabas
obstinaba
obstinábamos
obstinabais / obstinaban
obstinaban

Condicional simple o Pospretérito

obstinaría
obstinarías
obstinaría
obstinaríamos
obstinaríais / obstinarían
obstinarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

obstinara u obstinase
obstinaras u obstinases
obstinara u obstinase
obstináramos u obstinásemos
obstinarais u obstinaseis / obstinaran u obstinasen
obstinaran u obstinasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

obstiné
obstinaste
obstinó
obstinamos
obstinasteis / obstinaron
obstinaron

Futuro simple o Futuro

obstinare
obstinares
obstinare
obstináremos
obstinareis / obstinaren
obstinaren

IMPERATIVO
obstina (tú) / obstiná (vos)
obstinad (vosotros) / obstinen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE