Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

ofrendar

Participio

ofrendado

Gerundio

ofrendando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

ofrendo
ofrendas / ofrendás
ofrenda
ofrendamos
ofrendáis / ofrendan
ofrendan

Futuro simple o Futuro

ofrendaré
ofrendarás
ofrendará
ofrendaremos
ofrendaréis / ofrendarán
ofrendarán

Presente

ofrende
ofrendes
ofrende
ofrendemos
ofrendéis / ofrenden
ofrenden

Pretérito imperfecto o Copretérito

ofrendaba
ofrendabas
ofrendaba
ofrendábamos
ofrendabais / ofrendaban
ofrendaban

Condicional simple o Pospretérito

ofrendaría
ofrendarías
ofrendaría
ofrendaríamos
ofrendaríais / ofrendarían
ofrendarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

ofrendara u ofrendase
ofrendaras u ofrendases
ofrendara u ofrendase
ofrendáramos u ofrendásemos
ofrendarais u ofrendaseis / ofrendaran u ofrendasen
ofrendaran u ofrendasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

ofrendé
ofrendaste
ofrendó
ofrendamos
ofrendasteis / ofrendaron
ofrendaron

Futuro simple o Futuro

ofrendare
ofrendares
ofrendare
ofrendáremos
ofrendareis / ofrendaren
ofrendaren

IMPERATIVO
ofrenda (tú) / ofrendá (vos)
ofrendad (vosotros) / ofrenden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE