Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

oponer

Participio

opuesto

Gerundio

oponiendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

opongo
opones / oponés
opone
oponemos
oponéis / oponen
oponen

Futuro simple o Futuro

opondré
opondrás
opondrá
opondremos
opondréis / opondrán
opondrán

Presente

oponga
opongas
oponga
opongamos
opongáis / opongan
opongan

Pretérito imperfecto o Copretérito

oponía
oponías
oponía
oponíamos
oponíais / oponían
oponían

Condicional simple o Pospretérito

opondría
opondrías
opondría
opondríamos
opondríais / opondrían
opondrían

Pretérito imperfecto o Pretérito

opusiera u opusiese
opusieras u opusieses
opusiera u opusiese
opusiéramos u opusiésemos
opusierais u opusieseis / opusieran u opusiesen
opusieran u opusiesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

opuse
opusiste
opuso
opusimos
opusisteis / opusieron
opusieron

Futuro simple o Futuro

opusiere
opusieres
opusiere
opusiéremos
opusiereis / opusieren
opusieren

IMPERATIVO
opón (tú) / oponé (vos)
oponed (vosotros) / opongan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE