Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

reanudar

Participio

reanudado

Gerundio

reanudando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

reanudo
reanudas / reanudás
reanuda
reanudamos
reanudáis / reanudan
reanudan

Futuro simple o Futuro

reanudaré
reanudarás
reanudará
reanudaremos
reanudaréis / reanudarán
reanudarán

Presente

reanude
reanudes
reanude
reanudemos
reanudéis / reanuden
reanuden

Pretérito imperfecto o Copretérito

reanudaba
reanudabas
reanudaba
reanudábamos
reanudabais / reanudaban
reanudaban

Condicional simple o Pospretérito

reanudaría
reanudarías
reanudaría
reanudaríamos
reanudaríais / reanudarían
reanudarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

reanudara o reanudase
reanudaras o reanudases
reanudara o reanudase
reanudáramos o reanudásemos
reanudarais o reanudaseis / reanudaran o reanudasen
reanudaran o reanudasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

reanudé
reanudaste
reanudó
reanudamos
reanudasteis / reanudaron
reanudaron

Futuro simple o Futuro

reanudare
reanudares
reanudare
reanudáremos
reanudareis / reanudaren
reanudaren

IMPERATIVO
reanuda (tú) / reanudá (vos)
reanudad (vosotros) / reanuden (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE