Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

reargüir

Participio

reargüido

Gerundio

rearguyendo

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

rearguyo
rearguyes / reargüís
rearguye
reargüimos
reargüís / rearguyen
rearguyen

Futuro simple o Futuro

reargüiré
reargüirás
reargüirá
reargüiremos
reargüiréis / reargüirán
reargüirán

Presente

rearguya
rearguyas
rearguya
rearguyamos
rearguyáis / rearguyan
rearguyan

Pretérito imperfecto o Copretérito

reargüía
reargüías
reargüía
reargüíamos
reargüíais / reargüían
reargüían

Condicional simple o Pospretérito

reargüiría
reargüirías
reargüiría
reargüiríamos
reargüiríais / reargüirían
reargüirían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rearguyera o rearguyese
rearguyeras o rearguyeses
rearguyera o rearguyese
rearguyéramos o rearguyésemos
rearguyerais o rearguyeseis / rearguyeran o rearguyesen
rearguyeran o rearguyesen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

reargüí
reargüiste
rearguyó
reargüimos
reargüisteis / rearguyeron
rearguyeron

Futuro simple o Futuro

rearguyere
rearguyeres
rearguyere
rearguyéremos
rearguyereis / rearguyeren
rearguyeren

IMPERATIVO
rearguye (tú) / reargüí (vos)
reargüid (vosotros) / rearguyan (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE