Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

constar

Participio

constado

Gerundio

constando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

consto
constas / constás
consta
constamos
constáis / constan
constan

Futuro simple o Futuro

constaré
constarás
constará
constaremos
constaréis / constarán
constarán

Presente

conste
constes
conste
constemos
constéis / consten
consten

Pretérito imperfecto o Copretérito

constaba
constabas
constaba
constábamos
constabais / constaban
constaban

Condicional simple o Pospretérito

constaría
constarías
constaría
constaríamos
constaríais / constarían
constarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

constara o constase
constaras o constases
constara o constase
constáramos o constásemos
constarais o constaseis / constaran o constasen
constaran o constasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

consté
constaste
constó
constamos
constasteis / constaron
constaron

Futuro simple o Futuro

constare
constares
constare
constáremos
constareis / constaren
constaren

IMPERATIVO
consta (tú) / constá (vos)
constad (vosotros) / consten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE