Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

ababillarse

Participio

ababillado

Gerundio

ababillándome, ababillándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me ababillo
te ababillas / te ababillás
se ababilla
nos ababillamos
os ababilláis / se ababillan
se ababillan

Futuro simple o Futuro

me ababillaré
te ababillarás
se ababillará
nos ababillaremos
os ababillaréis / se ababillarán
se ababillarán

Presente

me ababille
te ababilles
se ababille
nos ababillemos
os ababilléis / se ababillen
se ababillen

Pretérito imperfecto o Copretérito

me ababillaba
te ababillabas
se ababillaba
nos ababillábamos
os ababillabais / se ababillaban
se ababillaban

Condicional simple o Pospretérito

me ababillaría
te ababillarías
se ababillaría
nos ababillaríamos
os ababillaríais / se ababillarían
se ababillarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me ababillara o me ababillase
te ababillaras o te ababillases
se ababillara o se ababillase
nos ababilláramos o nos ababillásemos
os ababillarais u os ababillaseis / se ababillaran o se ababillasen
se ababillaran o se ababillasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me ababillé
te ababillaste
se ababilló
nos ababillamos
os ababillasteis / se ababillaron
se ababillaron

Futuro simple o Futuro

me ababillare
te ababillares
se ababillare
nos ababilláremos
os ababillareis / se ababillaren
se ababillaren

IMPERATIVO
ababíllate (tú) / ababillate (vos)
ababillaos (vosotros) / ababíllense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE