Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

atenazar

Participio

atenazado

Gerundio

atenazando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

atenazo
atenazas / atenazás
atenaza
atenazamos
atenazáis / atenazan
atenazan

Futuro simple o Futuro

atenazaré
atenazarás
atenazará
atenazaremos
atenazaréis / atenazarán
atenazarán

Presente

atenace
atenaces
atenace
atenacemos
atenacéis / atenacen
atenacen

Pretérito imperfecto o Copretérito

atenazaba
atenazabas
atenazaba
atenazábamos
atenazabais / atenazaban
atenazaban

Condicional simple o Pospretérito

atenazaría
atenazarías
atenazaría
atenazaríamos
atenazaríais / atenazarían
atenazarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

atenazara o atenazase
atenazaras o atenazases
atenazara o atenazase
atenazáramos o atenazásemos
atenazarais o atenazaseis / atenazaran o atenazasen
atenazaran o atenazasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

atenacé
atenazaste
atenazó
atenazamos
atenazasteis / atenazaron
atenazaron

Futuro simple o Futuro

atenazare
atenazares
atenazare
atenazáremos
atenazareis / atenazaren
atenazaren

IMPERATIVO
atenaza (tú) / atenazá (vos)
atenazad (vosotros) / atenacen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE