Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

azararse

Participio

azarado

Gerundio

azarándome, azarándote, etc.

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

me azaro
te azaras / te azarás
se azara
nos azaramos
os azaráis / se azaran
se azaran

Futuro simple o Futuro

me azararé
te azararás
se azarará
nos azararemos
os azararéis / se azararán
se azararán

Presente

me azare
te azares
se azare
nos azaremos
os azaréis / se azaren
se azaren

Pretérito imperfecto o Copretérito

me azaraba
te azarabas
se azaraba
nos azarábamos
os azarabais / se azaraban
se azaraban

Condicional simple o Pospretérito

me azararía
te azararías
se azararía
nos azararíamos
os azararíais / se azararían
se azararían

Pretérito imperfecto o Pretérito

me azarara o me azarase
te azararas o te azarases
se azarara o se azarase
nos azaráramos o nos azarásemos
os azararais u os azaraseis / se azararan o se azarasen
se azararan o se azarasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

me azaré
te azaraste
se azaró
nos azaramos
os azarasteis / se azararon
se azararon

Futuro simple o Futuro

me azarare
te azarares
se azarare
nos azaráremos
os azarareis / se azararen
se azararen

IMPERATIVO
azárate (tú) / azarate (vos)
azaraos (vosotros) / azárense (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE