Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

connotar

Participio

connotado

Gerundio

connotando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

connoto
connotas / connotás
connota
connotamos
connotáis / connotan
connotan

Futuro simple o Futuro

connotaré
connotarás
connotará
connotaremos
connotaréis / connotarán
connotarán

Presente

connote
connotes
connote
connotemos
connotéis / connoten
connoten

Pretérito imperfecto o Copretérito

connotaba
connotabas
connotaba
connotábamos
connotabais / connotaban
connotaban

Condicional simple o Pospretérito

connotaría
connotarías
connotaría
connotaríamos
connotaríais / connotarían
connotarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

connotara o connotase
connotaras o connotases
connotara o connotase
connotáramos o connotásemos
connotarais o connotaseis / connotaran o connotasen
connotaran o connotasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

connoté
connotaste
connotó
connotamos
connotasteis / connotaron
connotaron

Futuro simple o Futuro

connotare
connotares
connotare
connotáremos
connotareis / connotaren
connotaren

IMPERATIVO
connota (tú) / connotá (vos)
connotad (vosotros) / connoten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE