Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

recapacitar

Participio

recapacitado

Gerundio

recapacitando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

recapacito
recapacitas / recapacitás
recapacita
recapacitamos
recapacitáis / recapacitan
recapacitan

Futuro simple o Futuro

recapacitaré
recapacitarás
recapacitará
recapacitaremos
recapacitaréis / recapacitarán
recapacitarán

Presente

recapacite
recapacites
recapacite
recapacitemos
recapacitéis / recapaciten
recapaciten

Pretérito imperfecto o Copretérito

recapacitaba
recapacitabas
recapacitaba
recapacitábamos
recapacitabais / recapacitaban
recapacitaban

Condicional simple o Pospretérito

recapacitaría
recapacitarías
recapacitaría
recapacitaríamos
recapacitaríais / recapacitarían
recapacitarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

recapacitara o recapacitase
recapacitaras o recapacitases
recapacitara o recapacitase
recapacitáramos o recapacitásemos
recapacitarais o recapacitaseis / recapacitaran o recapacitasen
recapacitaran o recapacitasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

recapacité
recapacitaste
recapacitó
recapacitamos
recapacitasteis / recapacitaron
recapacitaron

Futuro simple o Futuro

recapacitare
recapacitares
recapacitare
recapacitáremos
recapacitareis / recapacitaren
recapacitaren

IMPERATIVO
recapacita (tú) / recapacitá (vos)
recapacitad (vosotros) / recapaciten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE