Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

pronosticar

Participio

pronosticado

Gerundio

pronosticando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

pronostico
pronosticas / pronosticás
pronostica
pronosticamos
pronosticáis / pronostican
pronostican

Futuro simple o Futuro

pronosticaré
pronosticarás
pronosticará
pronosticaremos
pronosticaréis / pronosticarán
pronosticarán

Presente

pronostique
pronostiques
pronostique
pronostiquemos
pronostiquéis / pronostiquen
pronostiquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

pronosticaba
pronosticabas
pronosticaba
pronosticábamos
pronosticabais / pronosticaban
pronosticaban

Condicional simple o Pospretérito

pronosticaría
pronosticarías
pronosticaría
pronosticaríamos
pronosticaríais / pronosticarían
pronosticarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

pronosticara o pronosticase
pronosticaras o pronosticases
pronosticara o pronosticase
pronosticáramos o pronosticásemos
pronosticarais o pronosticaseis / pronosticaran o pronosticasen
pronosticaran o pronosticasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

pronostiqué
pronosticaste
pronosticó
pronosticamos
pronosticasteis / pronosticaron
pronosticaron

Futuro simple o Futuro

pronosticare
pronosticares
pronosticare
pronosticáremos
pronosticareis / pronosticaren
pronosticaren

IMPERATIVO
pronostica (tú) / pronosticá (vos)
pronosticad (vosotros) / pronostiquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE