Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

rebotar

Participio

rebotado

Gerundio

rebotando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

reboto
rebotas / rebotás
rebota
rebotamos
rebotáis / rebotan
rebotan

Futuro simple o Futuro

rebotaré
rebotarás
rebotará
rebotaremos
rebotaréis / rebotarán
rebotarán

Presente

rebote
rebotes
rebote
rebotemos
rebotéis / reboten
reboten

Pretérito imperfecto o Copretérito

rebotaba
rebotabas
rebotaba
rebotábamos
rebotabais / rebotaban
rebotaban

Condicional simple o Pospretérito

rebotaría
rebotarías
rebotaría
rebotaríamos
rebotaríais / rebotarían
rebotarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

rebotara o rebotase
rebotaras o rebotases
rebotara o rebotase
rebotáramos o rebotásemos
rebotarais o rebotaseis / rebotaran o rebotasen
rebotaran o rebotasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

reboté
rebotaste
rebotó
rebotamos
rebotasteis / rebotaron
rebotaron

Futuro simple o Futuro

rebotare
rebotares
rebotare
rebotáremos
rebotareis / rebotaren
rebotaren

IMPERATIVO
rebota (tú) / rebotá (vos)
rebotad (vosotros) / reboten (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE