Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

manotear

Participio

manoteado

Gerundio

manoteando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

manoteo
manoteas / manoteás
manotea
manoteamos
manoteáis / manotean
manotean

Futuro simple o Futuro

manotearé
manotearás
manoteará
manotearemos
manotearéis / manotearán
manotearán

Presente

manotee
manotees
manotee
manoteemos
manoteéis / manoteen
manoteen

Pretérito imperfecto o Copretérito

manoteaba
manoteabas
manoteaba
manoteábamos
manoteabais / manoteaban
manoteaban

Condicional simple o Pospretérito

manotearía
manotearías
manotearía
manotearíamos
manotearíais / manotearían
manotearían

Pretérito imperfecto o Pretérito

manoteara o manotease
manotearas o manoteases
manoteara o manotease
manoteáramos o manoteásemos
manotearais o manoteaseis / manotearan o manoteasen
manotearan o manoteasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

manoteé
manoteaste
manoteó
manoteamos
manoteasteis / manotearon
manotearon

Futuro simple o Futuro

manoteare
manoteares
manoteare
manoteáremos
manoteareis / manotearen
manotearen

IMPERATIVO
manotea (tú) / manoteá (vos)
manotead (vosotros) / manoteen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE