Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

temperar

Participio

temperado

Gerundio

temperando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

tempero
temperas / temperás
tempera
temperamos
temperáis / temperan
temperan

Futuro simple o Futuro

temperaré
temperarás
temperará
temperaremos
temperaréis / temperarán
temperarán

Presente

tempere
temperes
tempere
temperemos
temperéis / temperen
temperen

Pretérito imperfecto o Copretérito

temperaba
temperabas
temperaba
temperábamos
temperabais / temperaban
temperaban

Condicional simple o Pospretérito

temperaría
temperarías
temperaría
temperaríamos
temperaríais / temperarían
temperarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

temperara o temperase
temperaras o temperases
temperara o temperase
temperáramos o temperásemos
temperarais o temperaseis / temperaran o temperasen
temperaran o temperasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

temperé
temperaste
temperó
temperamos
temperasteis / temperaron
temperaron

Futuro simple o Futuro

temperare
temperares
temperare
temperáremos
temperareis / temperaren
temperaren

IMPERATIVO
tempera (tú) / temperá (vos)
temperad (vosotros) / temperen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE