Diccionario de la lengua española (2001)

FORMAS NO PERSONALES

Infinitivo

tonificar

Participio

tonificado

Gerundio

tonificando

INDICATIVO
SUBJUNTIVO

Presente

tonifico
tonificas / tonificás
tonifica
tonificamos
tonificáis / tonifican
tonifican

Futuro simple o Futuro

tonificaré
tonificarás
tonificará
tonificaremos
tonificaréis / tonificarán
tonificarán

Presente

tonifique
tonifiques
tonifique
tonifiquemos
tonifiquéis / tonifiquen
tonifiquen

Pretérito imperfecto o Copretérito

tonificaba
tonificabas
tonificaba
tonificábamos
tonificabais / tonificaban
tonificaban

Condicional simple o Pospretérito

tonificaría
tonificarías
tonificaría
tonificaríamos
tonificaríais / tonificarían
tonificarían

Pretérito imperfecto o Pretérito

tonificara o tonificase
tonificaras o tonificases
tonificara o tonificase
tonificáramos o tonificásemos
tonificarais o tonificaseis / tonificaran o tonificasen
tonificaran o tonificasen

Pretérito perfecto simple o Pretérito

tonifiqué
tonificaste
tonificó
tonificamos
tonificasteis / tonificaron
tonificaron

Futuro simple o Futuro

tonificare
tonificares
tonificare
tonificáremos
tonificareis / tonificaren
tonificaren

IMPERATIVO
tonifica (tú) / tonificá (vos)
tonificad (vosotros) / tonifiquen (ustedes)

Diccionario de la lengua española (2001)
Real Academia Española © Todos los derechos reservados

cerrar

Buscador general de la RAE